“Cennette yemek var mı anne?.. Varsa ölelim. Orada karnımız doyar.”Üç yaşındaki bir çocuğun annesine söylediği bu cümle, bir medeniyetin tüm çığlıklarını susturarak dile getirilmiş bir insanlık manifestosudur. Çünkü artık açlık bir mide boşluğu değil, bir adalet çöküşüdür.

Bir ülkenin ekonomik göstergeleri yalnızca piyasaları değil, toplumun ruh sağlığını da doğrudan etkiler. Haziranı geride bırakırken, Türkiye'de artan enflasyon, hayat pahalılığı ve geçim sıkıntısı, bireylerin yalnızca cüzdanlarını değil, benliklerini de sarsmaktadır.

İnsan doğası iki temel kutupta salınır: arzu ve denetim. Bir yanda doyum isteyen dürtülerimiz, diğer yanda toplumsal ve ahlaki sınırlarla şekillenmiş benliğimiz... Peki kötülük dediğimiz o yıkıcı güç, tam olarak nerede doğar?