Burası bana bir romanın ortası gibi geldi. Başlangıç çoktan olmuş, karakterler sahneye çıkmış, bazıları düşmüş, bazıları ayakta kalmış ama herkes bir şekilde bir sır taşıyor.

Kalemin ucunda direniş, düşüncenin içinde özgürlük varsa; Hayyam hâlâ aramızda yaşıyor demektir.

Eskiden Galata Köprüsü’nde martılara simit atarken cebimde üç kuruş olurdu, şimdi bir kahveye kırk lira verip vapura binmeden önce banka kredimi kontrol ediyorum.

Yer: Kadim bir mahkeme salonunu andıran açık hava meydanı. Taş sütunlar arasında kurulmuş uzun bir masa. Gökyüzü gri, rüzgâr sessiz. Bu masa

25 yaşında, felsefe mezunu, işsiz. İstanbul’da yaşıyor ama ruhu ne geçmişte ne gelecekte. İnancını yitirmiş ama hâlâ adalete susamış.

Ben, Marcus Tullius Cicero, gözlerimi Türkiye Cumhuriyeti’ne çevirdiğimde, tarihin derinlerinden yükselen tanıdık sesleri duyar gibiyim.

Zaman ve mekân ötesi bir divan. Uçsuz bucaksız bir kütüphanenin ortasında, kadim alfabelerle yazılı kitapların çevrelediği yuvarlak

Masada derin bir sessizlik vardı. Sokrates gözlüklerini çıkarıp masaya bıraktı, ardından soruyu ortaya attı: “Devletin bir ruhu olabilir mi

Yıllarımı geçirdiğim o ıssız adada, doğa saat gibiydi. Güneşin doğuşuyla uyanır, batışıyla dinlenirdik. Günlerimizi avlanmakla, barakamızı

Bir zamanlar bir kuklaydım; iplerle oynatılan, yön verilen, kararları başkalarının ellerine bırakılmış bir figür.

O tertemiz hava, her sabah çiçek kokularıyla uyanmak, kuşların sesini yastık niyetine dinlemek…

Geppetto’nun atölyesi, dışarıdan bakıldığında bir marangozhane gibi görünür: Talaş kokusu, duvara asılı keserler, köşede bir mengene, yerde

Efendim Don Kişot hep büyük savaşların, yel değirmenlerinin peşindeydi. Ben de arkasından sürüklenip durdum.

Bugün yaşadığınız çağda herkes bilgiye erişebiliyor ama çok azı bilgeliğe ulaşabiliyor.

Sen ki kalabalıklar içinde kaybolmuş, sesini susturmuş bir yürek taşıyorsun. Dışarıdan her şey yolunda gözükürken, içindeki fırtınayı kimse

Ben gökyüzünü gözlemledim, yıldızları hesapladım, şarapla kâinatı tarttım; kimi zaman bir dizede kainatı çözdüm, kimi zaman bir bakışta

Ey adalet diye inleyen dünya! Ben ki yel değirmenlerini dev yapılar sanarak atıldım savaşa

Bugün sizlere bir ulusun divanından sesleniyorum. Türkiye… Doğu ile Batı arasında kalmış; ne tam modern ne tam geleneksel bir toplum.

Türkiye’de hukuk, tarih boyunca siyasetin en önemli çatışma alanlarından biri oldu.

Gecenin bir vakti, yıpranmış ama hâlâ dimdik duran atı Rocinante’nin üstünde, Sancho Panza’yı peşine takmış, Don Kişot Türkiye topraklarına